مجید کرمانی؛ سودا فلاح جوکندان؛ مینا آقائی؛ محسن دولتی
چکیده
زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین خطرات ناشی از گسترش روزافزون و بی‌رویه شهرها، توسعه اقتصادی و مصرف انرژی در قرن اخیر، آلودگی هوا می‌باشد که با روند افزایشی در شهرهای بزرگ، به طور جدی سلامت ساکنین را تهدید می‌کند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات بهداشتی و برآورد تعداد موارد مرگ و بیماری ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، سکته قلبی و بیماری ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین خطرات ناشی از گسترش روزافزون و بی‌رویه شهرها، توسعه اقتصادی و مصرف انرژی در قرن اخیر، آلودگی هوا می‌باشد که با روند افزایشی در شهرهای بزرگ، به طور جدی سلامت ساکنین را تهدید می‌کند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات بهداشتی و برآورد تعداد موارد مرگ و بیماری ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، سکته قلبی و بیماری انسداد مزمن ریوی منتسب به آلاینده‌های PM10، PM2.5 و SO2 در کلان شهر تهران در سال 1392 با استفاده از مدل AirQ انجام شد. روش‌کار:در این مطالعه مقطعی، داده‌های مورد نیاز از سازمان محیط زیست و شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران اخذ گردید. این داده‌ها توسط نرم افزار Excel پردازش گردید و بدین ترتیب اطلاعات پردازش شده به مدل AirQ وارد شد. سپس خطر نسبی، بروز پایه و جزء منتسب برآورد شده و در نهایت نتایج کلی به صورت موارد مرگ و بیماری در قالب جداول و نمودار ارائه شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، متوسط غلظت سالیانه آلاینده‌های PM10، PM2.5 و SO2 به ترتیب برابر با 73، 43 و 41 میکروگرم در متر مکعب بود که به ترتیب تقریباً 3/65، 4/3 و 2/05 برابر استاندارد ملی هوای پاک ایران و رهنمود سازمان جهانی بهداشت می‌باشد. موارد کل مرگ منتسب به آلاینده‌های PM10، PM2.5و SO2 به ترتیب حدود 2187، 2842 و721 مورد بود که این میزان به ترتیب 3/65، 4/75 و 1/20 درصد از کل مرگ‌های این شهر (به غیر از تصادفات) را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: نتایج نشانگر اثرات بهداشتی منتسب به آلاینده‌های ذرات معلق و دی اکسید گوگرد شامل کل مرگ، مرگ‌های قلبی- عروقی، تنفسی، بستری در بیمارستان به دلیل بیماری انسداد مزمن ریوی و سکته قلبی در کلان شهر تهران بود که حاکی از افزایش آلاینده‌های مذکور و آلودگی هوای ناشی از آن‌ها در هوای شهر تهران است که نیازمند توجه هر چه بیشتر مسئولین و متخصصین امر جهت کنترل آلودگی هوا می‌باشد.
مجید کرمانی؛ محسن دولتی؛ احمد جنیدی جعفری؛ روشنک رضایی کلانتری
چکیده
زمینه و هدف: آلودگی هوا یکی ازعوامل مهم تهدید کننده سلامت انسان می باشد. کیفیت نامطلوب هوا باعث ایجاد آسیب های زیادی بر انسان و محیط زیست و اثرات بهداشتی مختلف می شود. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای شاخص بهداشت کیفیت هو (AQHI) و کاربردهای آن در کلانشهر تهران در سال های 86 تا 93 انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی ...
بیشتر
زمینه و هدف: آلودگی هوا یکی ازعوامل مهم تهدید کننده سلامت انسان می باشد. کیفیت نامطلوب هوا باعث ایجاد آسیب های زیادی بر انسان و محیط زیست و اثرات بهداشتی مختلف می شود. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای شاخص بهداشت کیفیت هو (AQHI) و کاربردهای آن در کلانشهر تهران در سال های 86 تا 93 انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد ابتدا اطلاعات ساعتی مربوط به چهار آلاینده معیار از اداره کل محیط زیست تهران و شرکت کنترل کیفیت هوا جمع آوری گردید .سپس به وسیله معیار های سازمان جهانی بهداشت اعتبار سنجی گردید و با توجه به دستورالعمل ها، شاخص بهداشت کیفیت هوا محاسبه شد و بر مبنای جداول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خطر کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد طبقه بندی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بر اساس شاخص بهداشت کیفیت هوا میزان آلودگی هوا در شهر تهران در وضعیت نا مناسبی قرار دارد و بر این اساس طی سالهای 93-86 به ترتیب در 95 % ، 92 % ، 73 % ، 65 % ، 57 % ، 65 % ،52 % و 46% از روز ها کیفیت هوا از حد استاندارد تجاوز کرده است که شامل مجموع سطح خطر زیاد و سطح خطر خیلی زیاد می باشد. نتیجه‌گیری: در نتیجه با توجه به میزان بالای آلودگی هوا و خطرات ناشی از آن، بایستی برنامه ریزی و مدیریت مناسبی در بخش بهداشت و محیط زیست جهت کنترل و کاهش آلودگی هوا صورت گیرد.