مرسده سادات هژبرالسادات؛ آوا حیدری؛ زهرا کریمیان؛ محمد فرزام
چکیده
چکیده زمینه و هدف: امروزه مشکل آلودگی هوا با اثرگذاری در مقیاس جهانی، نگرانی مهم دنیای متمدن و جدید است که اثرات نامطلوب بسیار زیادی بر سلامت انسان و محیطزیست میگذارد. بنابراین یافتن راهحلهای پایدار و دوستدار طبیعت که از افزایش سطح آلودگیها جلوگیری کرده و به حذف آنان کمک کند، نیاز است. یکی از جدیدترین روشهای کاهش ...
بیشتر
چکیده زمینه و هدف: امروزه مشکل آلودگی هوا با اثرگذاری در مقیاس جهانی، نگرانی مهم دنیای متمدن و جدید است که اثرات نامطلوب بسیار زیادی بر سلامت انسان و محیطزیست میگذارد. بنابراین یافتن راهحلهای پایدار و دوستدار طبیعت که از افزایش سطح آلودگیها جلوگیری کرده و به حذف آنان کمک کند، نیاز است. یکی از جدیدترین روشهای کاهش آلودگی هوا و جذب ذرات معلق و همچنین بهبود کیفیت هوا، استفاده از دیوارهای سبز در فضاهای شهری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی پتانسیل دیوارهای سبز در کاهش آلایندههای هوا انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه پژوهشی، 2 دیوار سبز به‌مدت 3 ماه در چهارراه ترافیکی خیام شهر مشهد قرار گرفتند. پس از گذشت زمان مورد نظر، آزمایشهای تحملسنجی آلودگی هوا که شامل اندازهگیری میزان کلروفیل، اسید آسکوربیک، محتوای آب برگ و pH بود، بر روی تمام گیاهان انجام شده و دادههای APTI(شاخص تحملسنجی آلودگی هوا) به‌دست آمد. یافته ها: بر اساس دادههای به‌دست آمده، 8 گونه گیاهی با میزان APTI نسبتاً بالا، جزء گونههای مقاوم برای کاشت در مناطق آلوده میباشند. با توجه به آنالیزهای آماری، مقدار APTI گیاهان مطالعه شده، با میزان اسید آسکوربیک و کلروفیل گیاهان در ارتباط است. نتیجه گیری: از میان 9 گونه گیاهی مطالعه شده و مقایسه نتایج آنها با یکدیگر، 8 گونه گیاهی، جزء گونههای نسبتاً مقاوم در برابر آلودگی هوا هستند. مقاومترین گونهها، گیاهان کارپوبروتوس و رزماری میباشند که مقاومت بیشتری از خود در برابر آلودگی هوا نشان داده و لذا برای کاشت در مناطقی با آلودگی زیاد هوا مناسب هستند.