ابوالفضل رحمانی ثانی؛ احمد حسینی بنده قرائی؛ مهسا نعیمی؛ آمنه نویدزاده؛ الهام عاقلی
چکیده
زمینه و هدف: آنتیبیوتیک ها از آلایندههایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط میتواند مشکلات زیست محیطی جدی را بهوجود آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت.
مواد و روشها:در این پژوهش تجربی- مشاهدهای تأثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای ...
بیشتر
زمینه و هدف: آنتیبیوتیک ها از آلایندههایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط میتواند مشکلات زیست محیطی جدی را بهوجود آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت.
مواد و روشها:در این پژوهش تجربی- مشاهدهای تأثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای مختلف نانولوله و همچنین غلظتهای مختلف سولفا دی متوکسین مورد بررسی قرار گرفت. تمام آزمایشات در یک راکتور 100 میلیلیتری، در دمای آزمایشگاه (oC 24 ±2) با استفاده از همزن مغناطیسی با سرعت rpm 350 انجام گرفت.
یافتهها: حداکثر راندمان حذف در 6=pH، دوز جاذب 0/04g، زمان تماس 30min و غلظت اولیه 20mg/L بود که 94/5 بهدست آمد. یافتهها نشان داد که ظرفیت جذب با افزایشpH افزایش مییابد و در 6=pH به حداکثر مقدار خود میرسد و سپس مجدداً کاهش پیدا میکند. میزان حذف با افزایش دوز نانولوله افزایش یافته و برای غلظت 100mg/L و حجم 50mL، دوز 0/04g بهینه است. میزان جذب با افزایش زمان تماس افزایش یافته و حداکثر جذب در زمان تماس 30min اتفاق میافتد. جذب آنتیبیوتیک سولفا دی متوکسین از مدل ایزوترم لانگمویر (0/9800=R2) و سینیتیک درجه دوم کاذب (09937=R2) پیروی میکند.
نتیجهگیری:نانولولههای کربنی به دلیل داشتن خصوصیاتی نظیر مساحت سطحی بالا، پتانسیل زیادی در حذف سولفا دی متوکسین از محلول آبی دارند.