ابوالفضل رحمانی ثانی؛ عالیه طبسی؛ محمد میری
چکیده
چکیدهزمینه و هدف: افزایش تولید فاضلاب و همچنین تولید روزافزون زائدات، تهدید بزرگی برای سلامت بشر و محیطزیست محسوب میشود؛ بنابراین باید نسبت به تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از زائدات اقدام نمود. مطالعه حاضر با هدف تعیین کارایی زائدات پلاستیک، لاستیک و زائدات الکترونیکی در تصفیه فاضلاب شهری به روش الکتروشیمیایی - میکروبی انجام ...
بیشتر
چکیدهزمینه و هدف: افزایش تولید فاضلاب و همچنین تولید روزافزون زائدات، تهدید بزرگی برای سلامت بشر و محیطزیست محسوب میشود؛ بنابراین باید نسبت به تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از زائدات اقدام نمود. مطالعه حاضر با هدف تعیین کارایی زائدات پلاستیک، لاستیک و زائدات الکترونیکی در تصفیه فاضلاب شهری به روش الکتروشیمیایی - میکروبی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی- کاربردی که در مقیاس پایلوت انجام شد، تأثیر زمانماند هیدرولیکی و خصوصیات اولیه (دما، pH و هدایت الکتریکی) بر بازده فرآیند تصفیه، در چهار بستر دارای زائدات مختلف بررسی شد. نمونهبرداری هفتهای 2 مرتبه از ورودی و خروجی پایلوتها انجام شد و پارامترهای اکسیژن خواهی بیولوژیکی، اکسیژن خواهی شیمیایی، کل مواد جامد معلق ، pH و EC بر اساس استاندارد متد اندازهگیری و نتایج توسط نرمافزار اکسل تجزیه و تحلیل شد.یافتهها: میانگین کل BOD5، COD و TSS فاضلاب خام 227، 302 و 274 میلیگرم بر لیتر بود و راندمان حذف BOD5 در بستر زائدات الکترونیکی، لاستیک، پلاستیک و شاهد بهترتیب 46/72%، 74/69%، 82/60% و 17/62% بهدست آمد. زائدات الکترونیکی بهترتیب با 52/55% و 96/79%، بیشترین راندمان حذف TSS و COD را داشت.نتیجهگیری: جنس بستر در راندمان حذف BOD5تأثیر داشته است. بستر دارای زائدات الکترونیکی و لاستیک در حذف BOD5، TSS، COD راندمان بالاتری داشت که نشاندهنده خصوصیات برتر تصفیه فاضلاب توسط این زائدات است.نوع مقاله: پژوهشیکلید واژهها: الکتروباکتر، تصفیه فاضلاب شهری، زائدات، فرآیند الکترومیکروبی شیمیایی
ابوالفضل رحمانی ثانی؛ احمد حسینی بنده قرائی؛ مهسا نعیمی؛ آمنه نویدزاده؛ الهام عاقلی
چکیده
زمینه و هدف: آنتیبیوتیک ها از آلایندههایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط میتواند مشکلات زیست محیطی جدی را بهوجود آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت.
مواد و روشها:در این پژوهش تجربی- مشاهدهای تأثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای ...
بیشتر
زمینه و هدف: آنتیبیوتیک ها از آلایندههایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط میتواند مشکلات زیست محیطی جدی را بهوجود آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت.
مواد و روشها:در این پژوهش تجربی- مشاهدهای تأثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای مختلف نانولوله و همچنین غلظتهای مختلف سولفا دی متوکسین مورد بررسی قرار گرفت. تمام آزمایشات در یک راکتور 100 میلیلیتری، در دمای آزمایشگاه (oC 24 ±2) با استفاده از همزن مغناطیسی با سرعت rpm 350 انجام گرفت.
یافتهها: حداکثر راندمان حذف در 6=pH، دوز جاذب 0/04g، زمان تماس 30min و غلظت اولیه 20mg/L بود که 94/5 بهدست آمد. یافتهها نشان داد که ظرفیت جذب با افزایشpH افزایش مییابد و در 6=pH به حداکثر مقدار خود میرسد و سپس مجدداً کاهش پیدا میکند. میزان حذف با افزایش دوز نانولوله افزایش یافته و برای غلظت 100mg/L و حجم 50mL، دوز 0/04g بهینه است. میزان جذب با افزایش زمان تماس افزایش یافته و حداکثر جذب در زمان تماس 30min اتفاق میافتد. جذب آنتیبیوتیک سولفا دی متوکسین از مدل ایزوترم لانگمویر (0/9800=R2) و سینیتیک درجه دوم کاذب (09937=R2) پیروی میکند.
نتیجهگیری:نانولولههای کربنی به دلیل داشتن خصوصیاتی نظیر مساحت سطحی بالا، پتانسیل زیادی در حذف سولفا دی متوکسین از محلول آبی دارند.