ارسلان معینی؛ مژگان احمدی ندوشن
چکیده
زمینه و هدف: یکی از مهم ترین نقش های پارک های شهری، جذب انواع آلاینده ها بخصوص ذرات‌معلق PM 2.5 و کمک به بهبود شرایط اتمسفر شهری است. در مطالعه حاضر به بررسی نقش پارک‌های شهری در توزیع مکانی ذرات‌معلق PM 2.5 پرداخته شده است.مواد و روش ها: در گام اول، مقادیر روزانه غلظت این آلاینده که توسط 16 ایستگاه پایش زمینی برداشت می شوند برای یک سال ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از مهم ترین نقش های پارک های شهری، جذب انواع آلاینده ها بخصوص ذرات‌معلق PM 2.5 و کمک به بهبود شرایط اتمسفر شهری است. در مطالعه حاضر به بررسی نقش پارک‌های شهری در توزیع مکانی ذرات‌معلق PM 2.5 پرداخته شده است.مواد و روش ها: در گام اول، مقادیر روزانه غلظت این آلاینده که توسط 16 ایستگاه پایش زمینی برداشت می شوند برای یک سال کامل از اول فروردین 1401 تا پایان اسفند این سال اخذ گردید و با استفاده از روش معکوس فاصله وزنی به نقشه پیوسته از غلظت سالانه این آلاینده تبدیل شد. سپس با پردازش تصاویر ماهواره لندست-8، پوشش سبز پارک های شهر اصفهان استخراج گردید. سنجه های سیمای سرزمین با استفاده از نرم افزار فرگستتس کمی گردید.یافته ها: بر اساس نتایج این تحلیل، منطقه 11 در شمال غرب شهر بالاترین میانگین غلظت ذرات PM 2.5 به میزان 62/472 و انحراف معیار 4/91 (در بین 15 منطقه شهری اصفهان) را نشان داد که گویای سطوح بالای آلودگی در این منطقه است. نتایج حاصل از بررسی همبستگی (0/2030 = R2) بین غلظت سالانه ذرات‌معلق PM 2.5 با وسعت پارک ها نشان داد که هرچه وسعت تجمعی پارک‌ها در یک ناحیه شهری بیشتر باشد، متوسط غلظت ذرات‌معلق آن به مراتب پایین‌تر خواهد بود. نتایج نشان داد که تنها وسعت هر پارک و شاخص تفاضل نرمال شده گیاهی آن با غلظت ذرات‌معلق سالانه دارای همبستگی منفی و معنی‌دار به ترتیب به میزان 0/572- و 0/748- در سطح یک صدم (0/00 = p-value) است.نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که استفاده از ظرفیت فیلتراسیون طبیعی پوشش گیاهی پارک ها و فضاهای سبز بزرگتر به طور قابل توجهی به بهبود کیفیت هوا از طریق کاهش غلظت ذرات PM 2.5 کمک می کند.
پیمان قلمکاری؛ مژگان احمدی ندوشن
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت مبحث آلودگی هوا به ویژه در کلان شهر اصفهان، هدف اصلی این مطالعه ارزیابی وضعیت کیفیت هوای شهر اصفهان از نظر ذرات معلق و یافتن رابطه بین الگوی سیمای سرزمین و ذرات معلق است.مواد و روش ها: برای اندازه گیری غلظت ذرات معلق با استفاده از دستگاه غبارسنج مِت وان در 52 نقطه شهر به طور تصادفی نمونه برداری صورت گرفت. نقشه ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت مبحث آلودگی هوا به ویژه در کلان شهر اصفهان، هدف اصلی این مطالعه ارزیابی وضعیت کیفیت هوای شهر اصفهان از نظر ذرات معلق و یافتن رابطه بین الگوی سیمای سرزمین و ذرات معلق است.مواد و روش ها: برای اندازه گیری غلظت ذرات معلق با استفاده از دستگاه غبارسنج مِت وان در 52 نقطه شهر به طور تصادفی نمونه برداری صورت گرفت. نقشه کاربری اراضی شهر اصفهان با روش طبقه بندی حداکثر احتمال در نرم افزار Terrset تولید شد. به منظور ایجاد نقشه ی پراکنش ذرات معلق، از روش وزن دهی معکوس فاصله در نرم افزار ArcGIS استفاده شد. از متریکهای (آنتروپی نرمال، تراکم حاشیه، مساحت لکه، غنای نسبی و فشردگی لکه) و شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گیاهی (NDVI) برای کمی سازی وضعیت سیمای سرزمین استفاده شد. این متریک‌ها با استفاده از نرم افزار FRAGSTATS کمی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که پوشش گیاهی اثر کاهشی بر میزان آلودگی هوا دارد، به طوری که همبستگی منفی و معنی داری بین PM2.5 و NDVI مشاهده شد، بدین معنی که با افزایش تراکم پوشش گیاهی، میزان ذرات معلق کاهش یافته است. نتیجه گیری: به طور کلی در این تحقیق با محاسبۀ غلظت ذرات معلق در شهر اصفهان مشخص شد که مناطق جنوب غرب، جنوب، و جنوب شرق اصفهان در معرض تماس با ذرات معلق بیشتری قرار دارند. تراکم بالای سیمای سرزمین از نوع فضای سبز منجر به کاهش آلاینده ذرات معلق می‌شود. از تحلیل تغییرات ذرات معلق منطقه این طور استنباط شد که هر چه به سمت مناطقی که پوشش گیاهی ضعیفتری دارند پیش برویم، میزان بالاتری از غلظت ذرات معلق مشاهده می‌شود.
مجید قنبریان؛ مژگان احمدی ندوشن
چکیده
چکیده زمینه و هدف: ارزیابی آسیب‌پذیری آب زیرزمینی، بخش مهمی از مدیریت منابع آبی است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان دشت لردگان با استفاده از مدل‌های دراستیک، گادز، ای وی آی و نرم‌افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی ورژن 10/5 انجام گرفت. مواد و روش‌ها: مدل دراستیک اصلاح شده، مدلی است که خصوصیات هیدروژئولوژیکی مؤثر بر آلودگی ...
بیشتر
چکیده زمینه و هدف: ارزیابی آسیب‌پذیری آب زیرزمینی، بخش مهمی از مدیریت منابع آبی است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان دشت لردگان با استفاده از مدل‌های دراستیک، گادز، ای وی آی و نرم‌افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی ورژن 10/5 انجام گرفت. مواد و روش‌ها: مدل دراستیک اصلاح شده، مدلی است که خصوصیات هیدروژئولوژیکی مؤثر بر آلودگی آب‌های زیرزمینی را با استفاده از 8 لایه بررسی کرد و با امتیازدهی و ترکیب این پارامترها در محیط جی ای اس، مناطق آسیب پذیر آبخوان را مشخص کرد. در مدل ای وی آی فقط بر اساس دو پارامتر، ضخامت هر یک از واحدهای رسوبی و ضریب هدایتی هیدرولیکی، آسیب‌پذیری تعیین شد. در شاخص گادز از نوع آبخوان، منطقه غیراشباع، عمق سطح ایستابی و نوع خاک به منظور ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان استفاده شد. ابتدا اطلاعات مرتبط با سه مدل جمع آوری گردید و لایه های مربوطه پس از ورود به نرم افزار جی ای اس تهیه شد و با استفاده از روش های همپوشانی و اعمال ضرایب وزنی موردنظر بر روی هر لایه، نقشه های نهایی آسیب پذیری منطقه به سه روش تهیه شد. جهت اعتبارسنجی نتایج و تعیین اولویت پارامترها از آنالیز حساسیت استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج تحقیق، به‌ترتیب 14%، 76% و 10% از مساحت منطقه دارای پتانسیل آسیب‌پذیری متوسط، زیاد و خیلی زیاد بودند. بر اساس نتایج مدل ای وی آی، بیش از 95% آبخوان در طبقه با حساسیت بالا قرار داشت. بر اساس مدل گادز، 45/3% از منطقه در کلاس آسیب‌پذیری کم و مابقی در کلاس متوسط قرار داشت. نتیجه گیری: آنچه که از نتایج این مطالعه برمیآید مدل دراستیک اصلاح شده از صحت قابل قبولتری برخوردار است. مدل‌های ارزیابی آسیب‌پذیری آب‌های زیرزمینی، ابزارهای بسیار ارزشمندی برای مسئولان فراهم کرده تا بتوانند تصمیمات لازم را در جهت مدیریت آبخوان دشت لردگان اتخاذ کنند. نوع مقاله: مقاله پژوهشی