منا منصوری؛ آپتین راه نورد؛ مسعود قانع
چکیده
زمینه و هدف: دیازینون، یک حشرهکش ارگانوفسفره است که به‌طور گسترده در شالیزارها و باغات استفاده میشود. ورود آلاینده مقاوم به منابع تأمین آب شرب، خاک و محصولات کشاورزی، میتواند اثرات مخربی بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی و جداسازی باکتریهای تجزیه کننده سم دیازینون و سنجش مقدار سمی که ...
بیشتر
زمینه و هدف: دیازینون، یک حشرهکش ارگانوفسفره است که به‌طور گسترده در شالیزارها و باغات استفاده میشود. ورود آلاینده مقاوم به منابع تأمین آب شرب، خاک و محصولات کشاورزی، میتواند اثرات مخربی بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی و جداسازی باکتریهای تجزیه کننده سم دیازینون و سنجش مقدار سمی که باکتریهای برتر در محیط مایع و خاک تجزیه میکنند، انجام گرفت.مواد و روشها: در این پژوهش نمونهبرداری از باغات تنکابن انجام شد. شناسایی و تعیین توالی سویهها با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز بر اساس S rRNA16 صورت گرفت. میزان تجزیه دیازینون توسط باکتریهای جدا شده با دستگاه کروماتوگرافی گازی سنجش شد.یافته ها: دو سویه باکتری تجزیه کننده دیازینون از جنس سراشیا و انتروباکترکلوآکا شناسایی شدند. باکتریها با غلظت 10 و 20 پیپیام دیازینون در محیط براث و خاک به‌مدت 10 روز کشت داده شدند و مقدار تجزیه سم مورد اندازهگیری قرار گرفت. بر اساس نتایج، باکتری سراشیا در محیط براث با غلظت اولیه 10 و 20 پیپیام، 3/64% و 4/78% مصرف دیازینون داشت و در محیط خاک با همین غلظت 2/90% و 25/98% سم دیازینون را تجزیه کرد. باکتری انتروباکترکلوآکا در محیط براث و خاک به‌ترتیب 1/23%، 95/17% و 19/31%، 05/88% دیازینون را مصرف و تجزیه کرد. با توجه به نتایج حاصل، باکتری سراشیا بیشترین قابلیت تجزیه را نسبت به انتروباکتر دارد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد برخی میکروارگانیسمهای موجود در خاک، توانایی تجزیه دیازینون را دارند. استفاده از این میکروارگانیسمها و دیگر روشهای زیستی جهت پاکسازی خاکهای آلوده میتواند روش مناسبی باشد.
آرزو خلیجیان؛ سهیل سبحان اردکانی؛ مهرداد چراغی
چکیده
زمینه و هدف:رشد روزافزون جمعیت و نیاز به افزایش تولید محصولات کشاورزی، باعث توسعه کاربرد آفت کش‌ها شده است. از این‌رو سلامتی بشر به‌دلیل وجود باقی‌مانده این ترکیبات در محیط از جمله منابع آب سطحی و زیرزمینی با مخاطره جدی مواجه شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین غلظت باقی‌مانده آفت‌کش دیازینون در منابع آب زیرزمینی دشت بهار همدان ...
بیشتر
زمینه و هدف:رشد روزافزون جمعیت و نیاز به افزایش تولید محصولات کشاورزی، باعث توسعه کاربرد آفت کش‌ها شده است. از این‌رو سلامتی بشر به‌دلیل وجود باقی‌مانده این ترکیبات در محیط از جمله منابع آب سطحی و زیرزمینی با مخاطره جدی مواجه شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین غلظت باقی‌مانده آفت‌کش دیازینون در منابع آب زیرزمینی دشت بهار همدان در سال 1393 انجام گرفت. مواد و روشها:پس از بازدید میدانی و انتخاب 20 ایستگاه در سطح دشت بهار، نمونهبرداری از آب زیرزمینی در فصل تابستان انجام گرفت. نمونه‌ها با استفاده از روش استخراج فاز مایع آماده و غلظت باقی‌مانده سم به‌وسیله دستگاه اسپکتروفتومتر در 3 تکرار خوانده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون‌های Kolmogrov-Smirnov، one-way ANOVA، One Sample T Test و Pearson's Correlation Coefficient انجام شد. یافته ها: میانگین غلظت سم دیازینون در نمونه های آب زیرزمینی دشت بهار برابر با 0/06±0/23 میلی‌گرم در لیتر بود. نتایج مقایسه میانگین غلظت باقی‌مانده سم دیازینون در نمونه ها با رهنمود WHO نیز بیان‌گر آن بود که میانگین غلظت باقی‌مانده سم در منابع آب زیرزمینی از حد مجاز بیشتر است. نتیجه گیری: میانگین غلظت باقی‌مانده سم دیازینون در نمونه های آب زیرزمینی دشت همدان- بهار در فصل تابستان سال 1393 از رهنمود WHO (0/10 میلی‌گرم در لیتر) بیشتر است. بنابراین استحصال از منابع آب زیرزمینی این دشت به منظور شرب و یا سایر کاربری ها از نظر میانگین غلظت باقی‌مانده دیازینون مخاطره آمیز است.