جواد ترکاشوند؛ مهدی فرزادکیا؛ احمد جنیدی جعفری؛ محسن حیدری؛ احمد قلخانباز
چکیده
زمینه و هدف: روشهای متعددی برای مدیریت پسماندهای عفونی که دارای پتانسیل خطر سلامت و محیط زیست است وجود دارد که در ایران نگرشهای مختلفی به آنها وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی این نگرش ها و معرفی اولویت های متخصصان بهداشت محیط در بی خطرسازی پسماند عفونی میباشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه یک پرسشنامه تهیه شد و نظرات متخصصان ...
بیشتر
زمینه و هدف: روشهای متعددی برای مدیریت پسماندهای عفونی که دارای پتانسیل خطر سلامت و محیط زیست است وجود دارد که در ایران نگرشهای مختلفی به آنها وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی این نگرش ها و معرفی اولویت های متخصصان بهداشت محیط در بی خطرسازی پسماند عفونی میباشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه یک پرسشنامه تهیه شد و نظرات متخصصان در مورد پنج روش بی خطر سازی و دفع نهایی پسماندهای عفونی جمع آوری شد و در نهایت دادهها تحلیل شدند. همچنین سهم اولویتهای این متخصصان در انتخاب هر یک از این روش ها در 9 جنبه مختلف مورد سوال قرار گرفت. یافته ها: مسائل بهداشتی (با ۲۶ درصد مطلوبیت) بالاترین اولویت را نزد متخصصان در انتخاب روش داشت، در حالیکه کمترین اولویت به مسائل مالی ( با 8 درصد مطلوبیت) و مقبولیت سیاسی (با 6 درصد مطلوبیت) اختصاص یافت. متخصصان بهداشت محیط استفاده از اتوکلاو و زباله سوز را به ترتیب با 8/77 درصد و 1/44 درصد مطلوبیت به ترتیب مطلوبترین و نامطلوبترین روش دانستند. نتایج نشان داد متخصصان در شرایط کنونی تفاوت چندانی بین بی خطرسازی در محل و بی خطرسازی متمرکز قائل نشدند که این موضوع در امتیازات 65/3 و 72/3 برای این دو حالت منعکس شده است. نتیجه گیری: جنبههای بهداشتی مهمترین اولویت در مدیریت پسماند عفونی هستند. بنابراین اتوکلاو کردن و مایکروویو کردن مناسبترین روش ها برای بی خطرسازی این نوع پسماند است. استفاده از زباله سوز و دفن در زمین برای مدیریت و تصفیه پسماند عفونی پیشنهاد نمی شود.
محسن حیدری؛ ضحی حیدری نژاد؛ ولی علیپور؛ کاووس دیندارلو؛ امید رحمانیان؛ بابک گودرزی؛ حسن موسی پور
چکیده
زمینه و هدف: آلودگی هوا و اثرات بهداشتی آن، یک چالش اساسی در ایران میباشد. یکی از اقدامات مؤثر جهت کنترل کیفیت هوا، تعیین میزان واقعی آلایندهها و توصیف کیفیت هوا در مقایسه با شرایط استاندارد میباشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کیفیت بهداشتی هوای شهر کرمان و معرفی آلاینده مسئول در سال 1394 انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: آلودگی هوا و اثرات بهداشتی آن، یک چالش اساسی در ایران میباشد. یکی از اقدامات مؤثر جهت کنترل کیفیت هوا، تعیین میزان واقعی آلایندهها و توصیف کیفیت هوا در مقایسه با شرایط استاندارد میباشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کیفیت بهداشتی هوای شهر کرمان و معرفی آلاینده مسئول در سال 1394 انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، دادههای غلظت آلایندههای هوا از سازمان حفاظت محیط زیست کرمان بهدست آمد. سپس شاخص کیفیت هوا برای آلاینده های معیار (CO، SO2، NO2، PM10، O3 وPM2.5) محاسبه گردید. بر مبنای سطح این شاخص، کیفیت هوا به گروههای خوب، متوسط، غیر بهداشتی برای گروههای حساس، غیر بهداشتی، خیلی غیر بهداشتی و خطرناک تقسیمبندی شد. یافتهها: کیفیت هوای شهر کرمان در سال 1394 در 7، 60، 29 و 4 درصد روزهایی که سنجش آلایندهها انجام گرفت، به ترتیب در وضعیت پاک، سالم، ناسالم برای گروه های حساس و ناسالم قرار داشت. بهترین و بدترین کیفیت هوا در ماههای دی (فصل سرد) و فروردین (فصل گرم) مشاهده شد. آلاینده مسئول آلودگی هوا در این شهر، PM2.5 بود. نتیجهگیری: مسئول اصلی آلودگی هوای شهر کرمان در سال 1394، ذرات معلق بودند. این وضعیت ممکن است ناشی از طوفان های گردوغبار محلی و منطقهای (بهخصوص از مناطق جنوب غربی ایران و همچنین منطقه سیستان) باشد. بنابراین میبایست اقدامات لازم جهت کنترل این نوع آلودگی و نیز کاهش سطح تماس افراد جامعه با آن انجام گیرد.