صالحه صالح نیا؛ بهنام باریک بین؛ رسول خسروی
چکیده
مقدمه: در سالهای اخیر نگرانی درمورد حضور طیف وسیعی از مواد دارویی از جمله آنتی بوتیکها در محیط‌های آبی افزایش یافته است. به‌طور معمول این مواد به دلیل ناکارآمدی تکنولوژی‌های متداول تصفیه فاضلاب، از مسیرهای مختلفی مانند رواناب کشاورزی، تخلیه مستقیم از تصفیه خانه‌های فاضلاب شهری، مواد دفعی انسان، دفع مستقیم زائدات پزشکی، صنعت و ...
بیشتر
مقدمه: در سالهای اخیر نگرانی درمورد حضور طیف وسیعی از مواد دارویی از جمله آنتی بوتیکها در محیط‌های آبی افزایش یافته است. به‌طور معمول این مواد به دلیل ناکارآمدی تکنولوژی‌های متداول تصفیه فاضلاب، از مسیرهای مختلفی مانند رواناب کشاورزی، تخلیه مستقیم از تصفیه خانه‌های فاضلاب شهری، مواد دفعی انسان، دفع مستقیم زائدات پزشکی، صنعت و غیره وارد محیط‌های آبی می‌شوند. بنابراین در تحقیق حاضر کارایی حذف پنی‌سیلین G، با استفاده از فرآیند الکتروفنتون، از محلول‌های آبی، مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: تحقیق حاضر در مقیاس آزمایشگاهی در مخزن شیشه‌ای به حجم cc 400 با استفاده از الکترودهای آهنی صورت گرفت.دستگاه مجهز به تنظیم‌کننده میزان جریان جهت تنظیم سریع متغیر بود. برق ورودی به دستگاه، جریان متناوب شهری می‌باشد. مخزن با آب سنتزی حاوی پنی‌سیلین G در غلظت‌های mg/L200-50 پر شد. درصد حذف آلاینده در پتانسیلV 26، شدت جریان 6/0-05/0آمپر، مدت‌زمان min 120-0، pH 12-3 و فاصله بین الکترودها در محدوده cm 4-1 بررسی شد. یافته ها: بر اساس نتایج حاصله میزان حذف پنی‌سیلین G به پارامترهای مختلف بهره‌برداری از جمله pH ، دانسیته‌جریان الکتریکی ، زمان واکنش ، غلظت آنتی‌بیوتیک و فاصله بین الکترود بستگی دارد. شرایط بهینه بهره‌برداری pH معادل 3، دانسیته جریان الکتریکی برابر A 6/0، زمان واکنش min 20، غلظت آنتی بیوتیک mg/L 50 و فاصله بین الکترود cm1 با میزان غلظت پرواکسیدهیدروژن mmol 25 در فرایند الکتروفنتون حاصل شد. نتیجه‌گیری: براساس نتایج حاصل از این تحقیق فرایند الکتروفنتون می‌تواند به عنوان روشی نسبتاً مناسب در حذف پنی-سیلین G از محیط‌های آبی مطرح گردد.