ابوالفضل رحمانی ثانی؛ احمد حسینی بنده قرائی؛ مهسا نعیمی؛ آمنه نویدزاده؛ الهام عاقلی
چکیده
زمینه و هدف: آنتیبیوتیک ها از آلایندههایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط میتواند مشکلات زیست محیطی جدی را بهوجود آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت.
مواد و روشها:در این پژوهش تجربی- مشاهدهای تأثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای ...
بیشتر
زمینه و هدف: آنتیبیوتیک ها از آلایندههایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط میتواند مشکلات زیست محیطی جدی را بهوجود آورد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت.
مواد و روشها:در این پژوهش تجربی- مشاهدهای تأثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای مختلف نانولوله و همچنین غلظتهای مختلف سولفا دی متوکسین مورد بررسی قرار گرفت. تمام آزمایشات در یک راکتور 100 میلیلیتری، در دمای آزمایشگاه (oC 24 ±2) با استفاده از همزن مغناطیسی با سرعت rpm 350 انجام گرفت.
یافتهها: حداکثر راندمان حذف در 6=pH، دوز جاذب 0/04g، زمان تماس 30min و غلظت اولیه 20mg/L بود که 94/5 بهدست آمد. یافتهها نشان داد که ظرفیت جذب با افزایشpH افزایش مییابد و در 6=pH به حداکثر مقدار خود میرسد و سپس مجدداً کاهش پیدا میکند. میزان حذف با افزایش دوز نانولوله افزایش یافته و برای غلظت 100mg/L و حجم 50mL، دوز 0/04g بهینه است. میزان جذب با افزایش زمان تماس افزایش یافته و حداکثر جذب در زمان تماس 30min اتفاق میافتد. جذب آنتیبیوتیک سولفا دی متوکسین از مدل ایزوترم لانگمویر (0/9800=R2) و سینیتیک درجه دوم کاذب (09937=R2) پیروی میکند.
نتیجهگیری:نانولولههای کربنی به دلیل داشتن خصوصیاتی نظیر مساحت سطحی بالا، پتانسیل زیادی در حذف سولفا دی متوکسین از محلول آبی دارند.
حسین کمانی؛ آیت حسین پناهی؛ سمیه طالبی؛ محمد هاونگی
چکیده
زمینه و هدف: فنل، یکی از رایجترین آلایندههای آلی در محیطهای آبی است. حضور فنل در محیط باعث مشکلات بهداشتی چون سرطانزایی، ضربان نامنظم قلب و ... در انسان و سایر موجودات میشوند، در نتیجه باید نسبت به حذف آن اقداماتی انجام شود. فرآیند جذب توسط نانوذرات، یکی از روشهای مؤثر در حذف آلایندههاست. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانوذرات ...
بیشتر
زمینه و هدف: فنل، یکی از رایجترین آلایندههای آلی در محیطهای آبی است. حضور فنل در محیط باعث مشکلات بهداشتی چون سرطانزایی، ضربان نامنظم قلب و ... در انسان و سایر موجودات میشوند، در نتیجه باید نسبت به حذف آن اقداماتی انجام شود. فرآیند جذب توسط نانوذرات، یکی از روشهای مؤثر در حذف آلایندههاست. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانوذرات اکسید منیزیم در حذف فنل از محلولهای آبی انجام شد. مواد و روشها: در این پژوهش از نانوذرات اکسید منیزیم با اندازه nm 43 استفاده شد. پس از تهیه محلول استوک فنل، اثر پارامترهای (pH (3، 5، 7، 9، 11، زمان تماس (120 ،min (10، 30، 60، 90 و ، دوز جاذب (100،mg/L (20، 40، 60، 80 و و غلظت اولیه (100،mg/L (25، 50، 75 و فنل مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد که با افزایش pH، زمان تماس و دوز جاذب تا یک محدوده خاص و کاهش غلظت اولیه، راندمان حذف افزایش یافت؛ بهطوریکه در pH حدود 11، غلظت اولیه mg/L 50، دوز جاذب mg/L 80 و زمان تماس min60 راندمانی برابر 81 درصد داشت. دادههای جذب فنل بر نانوذرات اکسید منیزیم از ایزوترم Langmuir و سینتیک pseudo- second order پیروی میکنند. نتیجهگیری: نانوذرات اکسید منیزیم قابلیت تقریباً بالایی در حذف فنل دارد و میتوان از آن بهعنوان جاذب در حذف فنل از محیطهای آبی حاوی فنل استفاده کرد.