جواد ترکاشوند؛ مهدی فرزادکیا؛ احمد جنیدی جعفری؛ محسن حیدری؛ احمد قلخانباز
چکیده
زمینه و هدف: روشهای متعددی برای مدیریت پسماندهای عفونی که دارای پتانسیل خطر سلامت و محیط زیست است وجود دارد که در ایران نگرشهای مختلفی به آنها وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی این نگرش ها و معرفی اولویت های متخصصان بهداشت محیط در بی خطرسازی پسماند عفونی میباشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه یک پرسشنامه تهیه شد و نظرات متخصصان ...
بیشتر
زمینه و هدف: روشهای متعددی برای مدیریت پسماندهای عفونی که دارای پتانسیل خطر سلامت و محیط زیست است وجود دارد که در ایران نگرشهای مختلفی به آنها وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی این نگرش ها و معرفی اولویت های متخصصان بهداشت محیط در بی خطرسازی پسماند عفونی میباشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه یک پرسشنامه تهیه شد و نظرات متخصصان در مورد پنج روش بی خطر سازی و دفع نهایی پسماندهای عفونی جمع آوری شد و در نهایت دادهها تحلیل شدند. همچنین سهم اولویتهای این متخصصان در انتخاب هر یک از این روش ها در 9 جنبه مختلف مورد سوال قرار گرفت. یافته ها: مسائل بهداشتی (با ۲۶ درصد مطلوبیت) بالاترین اولویت را نزد متخصصان در انتخاب روش داشت، در حالیکه کمترین اولویت به مسائل مالی ( با 8 درصد مطلوبیت) و مقبولیت سیاسی (با 6 درصد مطلوبیت) اختصاص یافت. متخصصان بهداشت محیط استفاده از اتوکلاو و زباله سوز را به ترتیب با 8/77 درصد و 1/44 درصد مطلوبیت به ترتیب مطلوبترین و نامطلوب‌ترین روش دانستند. نتایج نشان داد متخصصان در شرایط کنونی تفاوت چندانی بین بی خطرسازی در محل و بی خطرسازی متمرکز قائل نشدند که این موضوع در امتیازات 65/3 و 72/3 برای این دو حالت منعکس شده است. نتیجه گیری: جنبههای بهداشتی مهمترین اولویت در مدیریت پسماند عفونی هستند. بنابراین اتوکلاو کردن و مایکروویو کردن مناسبترین روش ها برای بی خطرسازی این نوع پسماند است. استفاده از زباله سوز و دفن در زمین برای مدیریت و تصفیه پسماند عفونی پیشنهاد نمی شود.
بهنام سپهرنیا؛ آزاده نویدمهر؛ فضل الله چنگانی
چکیده
زمینه و هدف: یکی از منابع تولید مواد زائد شهری، بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی‌درمانی است. در حال حاضر در کشور ما اطلاع دقیقی از کمیت و کیفیت پسماندهای تولیدی در مراکز بهداشتی درمانی در دسترس نمی‌باشد و متخصصان برای برنامه‌ریزی و مدیریت اصولی و صحیح پسماندهای تولیدی در این مراکز مجهولات بسیاری پیش روی خود دارند. روش کار: این مطالعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از منابع تولید مواد زائد شهری، بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی‌درمانی است. در حال حاضر در کشور ما اطلاع دقیقی از کمیت و کیفیت پسماندهای تولیدی در مراکز بهداشتی درمانی در دسترس نمی‌باشد و متخصصان برای برنامه‌ریزی و مدیریت اصولی و صحیح پسماندهای تولیدی در این مراکز مجهولات بسیاری پیش روی خود دارند. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی و کاربردی طی سال‌های 94-1391 در 25 مرکز بهداشتی درمانی جنوب تهران انجام شد. در این مطالعه با بررسی 250 چک‌لیست که در فصول مختلف و توسط کارشناسان بهداشت محیط تنظیم شدند، میزان تولید پسماندهای عادی و عفونی در مراکز بهداشتی درمانی تعیین شد. یافته‌ها: سرانه وزنی تولید پسماند در مراکز بهداشتی درمانی 41 گرم به ازای هر نفر مراجعه کننده تعیین شد. از این میزان 22/5 گرم را پسماند عادی و 18/6 گرم را پسماند عفونی تشکیل می‌داد. سرانه حجمی تولید پسماند 0/07 لیتر پسماند عادی و 0/056 لیتر پسماند عفونی-خطرناک بود. پسماندهای عفونی- خطرناک دارای دانسیته Kg/m3 329 و پسماندهای عادی Kg/m3 320 بودند. نتیجه گیری: میزان تولید پسماند در مراکز بهداشتی - درمانی با توجه به نوع فعالیت این مراکز که بیشتر جنبه اداری و آموزشی دارد، پایین‌تر از حدی است که بتواند چالش جدی پیش روی مدیریت پسماند در این مراکز قرار دهد. ضعف در تفکیک پسماندها و عدم جلوگیری از اختلاط پسماند عادی و عفونی، لزوم آموزش به پرسنل و نظارت بیشتر را می‌طلبد. بهترین عملکرد سیستم مدیریت پسماند در این مراکز در خصوص دفع ایمن و صحیح زائدات نوک تیز در ظروف ایمن است.